بعضی گمان می کنند که ما از ترک معصیت عبور کرده ایم؛
غافلند از این که معصیت، اختصاص به کبائر معروفه ندارد،
بلکه اصرار بر صغائر هم، کبیره است.
خدا به ما توفیق تنبّه دهد که اگر در ابتلا و آزمایش قرار گرفتیم،
بد را خوب و خوب را بد نبینیم... ما خرابیم،
خدا کند بفهمیم که خرابیم تا به فکر اصلاح و درمان برآییم
این دعا خیلی عالی است که دستور داده شده است در زمان غیبت خوانده شود که:
(یا اللهُ، یا رَحمانُ، یا رحیمُ، یا مُقَلِّبَ القُلُوبِ، ثَبِّت قَلبی علی دینک!:
ای خدا، ای رحمت گستر، ای مهربان، ای گردانندۀ دلها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان!)
آیۀ شریفۀ:
(اَلا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ...: هان! تنها با یاد خدا دلها آرام می گیرند.) ...
سبب اطمینان و آرامش دلها را، منحصراً ذکرُ الله می داند...
بنابراین، ما که آرامش نداریم، می توانیم بگوییم ذاکریم؟
منابع : مرکز تنظیم و نشر
آثار حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره)
نظرات شما عزیزان:
ممنون از مطلب پر فیضتون
یا اللهُ، یا رَحمانُ، یا رحیمُ، یا مُقَلِّبَ القُلُوبِ، ثَبِّت قَلبی علی دینک...
پاسخ:تشکر
ممنون از حدیث . یاد نبود تو وبم بوده!!!
البته کلام ائمه و قرآن همیشه برای آدم نو و تازه هست!!
پاسخ:بله......حق با شماست